Het tentoonstellingsproject Middle Gate II Het verhaal van Dimpna is een samenwerking tussen het M HKA, Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen, en cultuurcentrum de Werft in Geel. Middle Gate II is het vervolg op de tentoonstelling Middle Gate van Jan Hoet in Geel in 2013. Het concept van de tentoonstelling is nauw verweven met de legende van de heilige Dimpna, de patrones van de bezetenen en geesteszieken, en de beschermheilige tegen epilepsie en krankzinnigheid. De legende van Dimpna is sterk verbonden met de identiteit van de stad Geel, “de barmhartige stede”.

Bia Davou

°1932 †1996
Overleden in Athens, GR
Geboren in Athens, GR

Bia Davou (1932-1996) studeert schilderkunst aan het atelier van Costas Iliadis (1952-1958). Aan het begin van haar carrière schildert ze composities die aanleunen bij de stijl van het abstract expressionisme en de informele schilderkunst. Vanaf het begin van de jaren zeventig toont ze interesse in het ontwikkelen van een nieuwe vorm van taalcommunicatie gebaseerd op de voorschriften van wetenschap en technologie.

In 1970 stelt ze in de PR-galerij in Athene een reeks driedimensionale syntheses tentoon die ze maakt uit plastic materialen. Nadien wendt ze zich tot het onderzoeken van de schematische structuur van een beeld, waarbij ze via specifieke commando’s computerprogramma’s en -codes reproduceert. De commando’s geven Davou de mogelijkheid om haar persoonlijke theorie te ontwikkelen over het kunstwerk, de sociale functie en het communicatiepotentieel ervan.

In 1976 neemt ze deel aan de tentoonstelling van de kunstgroep Processes – Systems in de Athens Art Gallery. Ze toont er elektrische circuits op koperen platen. Twee jaar later presenteert ze haar Serial Structures in de Desmos-galerij, een natuurlijke evolutie vanuit haar vorige interesses. In dat werk worden stippen georganiseerd volgens de opeenvolging van Fibonacci-nummers en binaire taalsystemen waardoor ze tot in de eeuwigheid kunnen doorgaan.

In 1981 vertaalt ze het rijmschema van de ‘Odyssee’ in seriële structuren op witte zeilen / canvassen die een parabel van Odysseus’ reis bevatten (Serial Structures 2. Odyssey, Desmos, 1981). Ze start daarmee een reeks presentaties op met zeilen die zich geleidelijk aan steeds vrijer in de ruimte gedragen en evolueren van stevige zeilen op stabiele basissen naar hangende driehoekige stukken van licht geweven beschilderde stof. De zeilen worden georganiseerd naar gelang van de ruimte waarin ze getoond worden.