Hugo Roelandt
(c)photo: Luc Coeckelberghs
< Stadtarchiv, on the margins of documenta 6, Kassel, 1977
Eerste uiting van de ontevredenheid van de performer met de manier waarop het medium performance gebruikt wordt. Roelandt reageert op de volgende manier op het ontbinden van de groep Janssen-Roelandt-Tordoir: ‘Hugo Roelandt deed een opmerkelijke soloperformance op de documenta. Geplaagd door de kleine en grote problemen die gepaard gingen met de realisatie van zijn oorspronkelijk geplande performance, kreeg hij een nieuw idee: hij stak beide voeten in een kartonnen doos en begroef ze onder een laag van verse cement [in feite plaaster – mh], hij bond zichzelf vast met een sterk touw en en wikkelde zich in een groen camouflagenet. Op deze manier wilde Roelandt aandacht vragen voor zijn ‘benarde’ positie als kunstenaar en voor de onmogelijkheid om zijn oorspronkelijk project uit te voeren. Kunst is niet alleen een kwestie van kunde, het is ook een kwestie van mogelijkheden.’
– Roger D’Hondt, ‘From Belgium’, in Flash Art 86/87, January 1979, p.50.
(Uittreksels uit Hugo Roelandt: Let's Expand The Sky, red. Marc Holthof, Occasional Papers, Londen, 2016)
