Het tentoonstellingsproject Middle Gate II Het verhaal van Dimpna is een samenwerking tussen het M HKA, Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen, en cultuurcentrum de Werft in Geel. Middle Gate II is het vervolg op de tentoonstelling Middle Gate van Jan Hoet in Geel in 2013. Het concept van de tentoonstelling is nauw verweven met de legende van de heilige Dimpna, de patrones van de bezetenen en geesteszieken, en de beschermheilige tegen epilepsie en krankzinnigheid. De legende van Dimpna is sterk verbonden met de identiteit van de stad Geel, “de barmhartige stede”.

Ria Pacquée

image: (c) M HKA, Verzameling Jan Meersman
Have you accepted that whatever seems to be is not, and that that which seems not to be is?, 1991
Fotografie

Dit project, samen met Madame visiting the National Garden Festival hoping to see the Princess, was een opdracht voor 'Edge 90', een tentoonstelling met innovatieve en internationale beeldende kunst die in 1990 plaatsvond in Newcastle upon Tyne, in Glasgow en in Londen. 'Edge 90' was de tweede in een reeks van tweejaarlijkse tentoonstellingen die georganiseerd werden door de Edge Biënnale Trust, die opdrachten gaf voor nieuwe projecten van kunstenaars werkzaam in installatie- en performancekunst, beeldhouwkunst, video, radio en televisie. Have you vond in november 1990 plaats in de City of London, rondom de grote financiële instellingen van de stad. Voor beide projecten was Ria Pacquée verkleed en had ze zich 'geïnfiltreerd' in situaties uit het echte leven. Haar ervaringen werden discreet gedocumenteerd door een fotograaf.

Het personage dat ze gebruikte, 'It', verscheen voor het eerst. "(...) In Londen wilde ik een project maken dat een soort pelgrimstocht was, niet naar een plek zoals Lourdes, maar naar een deel van de stad waar mensen dicht naast elkaar voorbijlopen, gehaast, winkelend of werkend. Ik had reeds lang zitten denken over het personage van het project. Het moest een persoon zijn die net zo goed een man als een vrouw kon zijn – een neutraal persoon, eigenlijk. Hij of zij is een buitenstaander met een aantal vreemde obsessies. Het personage is een eenzame persoon, verwikkeld in een strijd met een wereld die hij niet kan begrijpen. Als je hem voor het eerst ziet staan met het plakkaat, dan denk je dat hij tot een sekte behoort, maar dat is niet zo. Zijn plakkaat is een boodschap zonder boodschap – een pseudo-filosofische tekst – zoals zoveel dingen pseudo zijn. Beide personages ('Madame' en 'It ') zijn een spel met  echt en onecht. Ik probeer door de werkelijkheid te breken, met de straat, de kitsch en de mensen als decor. Beide personen zijn mezelf en de wereld samen.'