Het tentoonstellingsproject Middle Gate II Het verhaal van Dimpna is een samenwerking tussen het M HKA, Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen, en cultuurcentrum de Werft in Geel. Middle Gate II is het vervolg op de tentoonstelling Middle Gate van Jan Hoet in Geel in 2013. Het concept van de tentoonstelling is nauw verweven met de legende van de heilige Dimpna, de patrones van de bezetenen en geesteszieken, en de beschermheilige tegen epilepsie en krankzinnigheid. De legende van Dimpna is sterk verbonden met de identiteit van de stad Geel, “de barmhartige stede”.

WAANZIN | MADNESS

(c)Alptekin
Tremor, Rumour, Hoover , 2001
Installatie , 270 x 445 cm
sequins mounted on plastic plates

Tremor Rumour Hoover is een van een aantal werken die gemaakt werden met een commerciële bordconstructietechniek, waarbij gebruik wordt gemaakt van rijen grote pailletten die glinsteren in de wind. De pailletten kunnen zo geschikt worden dat ze teksten of beelden vormen en Alptekin gebruikte deze techniek voor het minutieus ontwerp van deze werken. Hij liet zich inspireren door de Franse traditie van het Lettrisme uit  de jaren 1940 en 1950, een beweging die een soort hybride van poëzie en beeldende kunst voorstelde. Net zoals zijn andere werken in deze stijl is Tremor Rumour Hoover gebaseerd op zeer subjectieve woordspelingen. Alptekin schreef vaak gedichten met filosofische inzichten over zijn leven en de wereld. Vervolgens koos hij woordenreeksen die verschillende betekenislagen hadden die tegelijk eenvoudig en complex waren. 'Tremor makes rumour / Rumour makes Humour' (‘Huivering maakt gerucht / Gerucht maakt humor’) was een uitdrukking die hij in zijn aantekeningen vond. Ze verwees naar de angst voor nog meer aardbevingen in Istanbul, na de grote aardbeving van 17 augustus 1999. 'Tremor Sea / Black Tremor / Hoover the Water' (‘Beving zee / Zwarte beving / Slok het water op’) lijkt dan weer te verwijzen naar andere vormen van misnoegen. Het plaatsen van deze woordstructuren in een 'goedkoop en vrolijk' billboard-signaleersysteem voor binnen- of buitengebruik was zijn manier om de werken een dubbel bestaan te schenken: een in de galerie en een in de openbare ruimte.