Het tentoonstellingsproject Middle Gate II Het verhaal van Dimpna is een samenwerking tussen het M HKA, Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen, en cultuurcentrum de Werft in Geel. Middle Gate II is het vervolg op de tentoonstelling Middle Gate van Jan Hoet in Geel in 2013. Het concept van de tentoonstelling is nauw verweven met de legende van de heilige Dimpna, de patrones van de bezetenen en geesteszieken, en de beschermheilige tegen epilepsie en krankzinnigheid. De legende van Dimpna is sterk verbonden met de identiteit van de stad Geel, “de barmhartige stede”.

Middle Gate Geel '13

©Privécollectie
Nu couché et deux personnages, 1970
pen, wax, brush, ink on paper

Pablo (Ruíz y) Picasso, geboren in 1881 in Málaga (Spanja) is ongetwijfeld een van de bekendste en invloedrijkste kunstenaars van de twintigste eeuw. Aangezien zijn werk gedurende zijn artistieke carrière radicale veranderingen onderging, wordt zijn oeuvre veelal ingedeeld in verschillende periodes, bijvoorbeeld: de blauwe perdiode, de roze perdiode, de kubistische periode, de surrealistische periode, de abstracte periode en de latere periode.
Nu couché et deux personnages is een tekening die dateert vanuit zijn latere periode (ca. 1954-1973). In die tijd verhuist Picasso naar Zuid-Frankrijk en raakte hij steeds meer geïsoleerd van de actuele kunstscène. Desalniettemin werkte hij verder als een bezetene: zo kon hij soms wel tot vijf tekeningen of schilderijen per dag maken.
Typisch voor deze latere werken is enerzijds het thema van de schilder en zijn model en anderzijds de variaties of verwijzingen naar werken uit de kunstgeschiedenis. Dit is ook te zien in Nu couché et deux personnages: de middelste figuur kan doorgaan als de kunstenaar (veelal wordt deze figuur zelfs beschouwd als Picasso zelf)  wiens blik gericht is op zijn model. Dat model (de vrouw rechts) kan men dan weer interpreteren als een variatie of toespeling op L’origine du Monde (1866) van Gustave Courbet. Dit werk ontstond drie jaar voordat Picasso stierf. Het thema over leven en dood is iets wat hem de laatste jaren sterk bezig hield en dat zien we ook in dit werk: de vrouw (aanleunend bij Courbets L’ origine du monde) is de bron van het leven. Die levensbron staat vervolgens in schril contrast met de oudere man naast haar.