Het tentoonstellingsproject Middle Gate II Het verhaal van Dimpna is een samenwerking tussen het M HKA, Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen, en cultuurcentrum de Werft in Geel. Middle Gate II is het vervolg op de tentoonstelling Middle Gate van Jan Hoet in Geel in 2013. Het concept van de tentoonstelling is nauw verweven met de legende van de heilige Dimpna, de patrones van de bezetenen en geesteszieken, en de beschermheilige tegen epilepsie en krankzinnigheid. De legende van Dimpna is sterk verbonden met de identiteit van de stad Geel, “de barmhartige stede”.

Els Dietvorst

(c)Els Dietvorst
Song for the Price of a Goat 1, 2000
Video , 00:10:00
mini DV (colour, sound)

Experimentele video die de grens met de documentaire aftast. Over de oude herder Luigi die dagelijks met zijn kleine kudde schapen en geiten langs het kanaal Brussel-Charleroi trekt alsof het Zuid-Italië is en een leven leidt dat radicaal ingaat tegen het ritme van de hedendaagse maatschappij.

Een pastorale. Een hommage aan zuiverheid, geluk en traagheid.

During one of her walks in Brussels, Els Dietvorst met Luigi, who tends sheep and goats on the banks of the Brussels-Charleroi Canal. The film captures an old man from southern Italy who is trying to lead the idyllic shepherd’s life an almost surreal setting, the messy banks along the canal that lies on in the shadow of Brussels.

 


 

'Deze film is ontstaan uit een intens verlangen om dichter bij de natuur te zijn.

Op dat moment kwam ik Luigi tegen. 
Ik volg hem sinds twee jaar op de voet, gesteund door teksten van Rousseau, vooral uit zijn laatste boek 'Overpeinzingen van een eenzaam wandelaar'. Zelf hou ik ook een dagboek bij...

Deze film toont Luigi als een mens en toont zijn leven. Een leven dat totaal ingaat tegen het ritme van de hedendaagse maatschappij. 

Luigi als contra-symbool van deze communicatie- en consumptiemaatschappij. In de uitlopers van de grootstad wandelt hij met zijn kudde. Elke dag dezelfde weg, elke dag hetzelfde ritme. 

Ik volg hem en probeer daarbij de camera te gebruiken als een deel van mezelf. Ik film intuïtief en laat me absoluut niet vastzetten door filmtechnieken. Er wordt gedraaid met het bestaande licht, met een kleine camera. 

Ikzelf wordt een deel van de film. De relatie tussen mij en hem wordt zo eerlijk mogelijk in beeld gebracht.

Zo wordt deze film een hommage aan puurheid, geluk, traagheid... En aan Luigi.'

(ED)