Middle Gate

In 1989 trekt schilder en graficus Fred Bervoets -tegen zijn honkvaste natuur in- naar Death Valley in de Nevadawoestijn om er zijn collega-kunstenaar Albert Szuzalski te bezoeken. De 'Nevada-cyclus' die tijdens deze periode het licht ziet, vormt een visuele neerslag van de indrukken die deze reis op hem heeft nagelaten. Het felle zonlicht, het weidse landschap, maar ook de verveling, de eenzaamheid en de leegte zijn thema’s die hierin onmiskenbaar aanwezig zijn. De cyclus bevat zowel werken die ter plaatse zijn gemaakt, alsook werken die Bervoets nadien in Antwerpen maakte, gebaseerd op herinneringsbeelden of schetsen. Zowel schilderijen als etsen maken deel uit van deze reeks. In de loop der jaren is het onderscheid tussen deze twee technieken voor Bervoets zo miniem geworden dat we kunnen spreken van geschilderde etsen of geëtste schilderijen. Dit wordt duidelijk geïllustreerd door het werk Nevada. Een traditionele etstechniek bestaat erin een gravure onder te dompelen in een acidebad, waardoor de lijnen als het ware weggezuurd worden. In plaats daarvan ontwikkelt Bervoets de zogenaamde ‘acide-verkeerd’-techniek; hij schildert met een in zuur gedrenkte borstel rechtstreeks op een zinken plaat. Nadat de plaat wordt afgedrukt, beschildert hij deze meestal nog, waardoor het inherente multipliceerbare karakter van de ets door hem volledig ontkend wordt. De directheid van deze techniek, het extreem grote formaat, het beperkte, harde kleurenpallet en de rauwe motieven zorgen ervoor dat Nevada een overweldigende indruk nalaat bij de toeschouwer.