Jacqueline Mesmaeker
Caméra non assistée bevat opnames van het nachtelijk zicht vanuit ramen en vensters. De data van de opnames worden weergegeven in het beeld. De “camera zonder hulp” lijkt dus op het eerste zicht een eenvoudige, directe en objectieve opname van een banaal uitzicht. Toch is er meer aan de hand. De film wordt in vraag gesteld door de cinematografische componenten – opname, projectie, licht – te verbinden met picturale en architecturale elementen, zoals veluxen en straatverlichting. Mesmaeker vraagt aandacht voor het alledaagse, voor dingen die vergeten zouden kunnen worden of over het hoofd gezien. De hele montage gaat over het opentrekken van de perceptie. Dit wordt beklemtoont door de duurtijd van de opname. Geconfronteerd met het langzaam voorbijglijdende beeld zal de toeschouwer de projectie beginnen abstraheren en uiteindelijk nog louter kleur en vorm herkennen. Zo ontstaat er een plastische en imaginaire overgang van vluchtige beelden die verdwijnen in materie.