Middle Gate

Het werk Amerikaans Imperialisme besluit de periode van haar vroege werk tussen 1967 en 1972. Het behoort tot het minimalisme, in essentie vooral een Amerikaanse beweging met kunstenaars als Richard Serra en Barnett Newman. Maar de titel insinueert een kritiek op de toenmalige dominantie van de minimalistische sculpturen in Amerika en de daarbij behorende politiek. Dujourie’s antwoord hierop was om nog minimaler te werken. De aanwezigheid van het kunstwerk is terloops bedoeld, alsof het werk er per toeval staat. Het is niet de bedoeling om haar werk op te dringen aan de toeschouwer. Eind jaren ’60 begon ze met deze minimalistische sculpturen, bestaande uit ijzeren platen en staven. De kunstenares raakte al snel geïnteresseerd in de strijd tussen evenwicht en zwaartekracht. Stalen platen leunen tegen mekaar en vormen zo een driehoek in een wankele balans. Zonder de onderdelen te lassen houden ze elkaar recht, houden ze elkaar op hun plaats. Deze vroege werken zijn voor haar evenwichtsoefeningen, sculpturen die niet echt sculpturen zijn. De muur, waartegen de stalen plaat leunt, is volledig beschilderd behalve het deel achter de plaat. De muur is hier een cruciaal element, de omgeving wordt door de plaat erbij betrokken. De onderbreking van het monochrome vlak op de muur achter de plaat kan geïnterpreteerd worden als een veroordeling van de oppervlakkigheid van het internationalisme. Dat wat aan het oppervlak ontsnapt, blijft onbeschilderd, oftewel onbevlekt. Het werk is een analyse van kijken naar kunst en het aanvaarden van de beperkingen hierin. Men kan nooit een object in zijn volledigheid zien. De opening tussen de plaat en de muur verwijst subtiel naar een verborgen verleden én heden tegelijk.