Middle Gate

Hommage à …I (uit een reeks van 5 Hommages,1972) is één van de eerste videowerken van Lili Dujourie. Het situeert zich binnen het experimentele stadium van de videokunst, toen de video-opnametechnologie nog in haar kinderschoenen stond. In Hommage à …I wentelt een naakte vrouw, de kunstenares zelf, zich in slow motion in de witte lakens van het bed. Het lijkt eerst alsof ze ligt te slapen. Maar na enige tijd begint ze te bewegen, ze rolt in en uit het bed, in een ritme dat doet denken aan de schemertoestand tussen waken en slapen. Het werk werd opgenomen in real time, zonder montage. Het toont een ruimte die zich ontvouwt in de tijd én een personage dat in de ruimte vastzit. Sensualiteit, het verstrijken van de tijd en verveling gaan hand in hand. De video sluit aan bij de traditie van het vrouwelijk naakt, één van de meest klassieke thema’s uit de kunstgeschiedenis. Lili Dujourie kiest bewust voor een thema dat in de door conceptuele kunst gedomineerde jaren ’70 eigenlijk geen plaats had. De kunstenares is tegelijk model. Ze motiveert die keuze als volgt: “De vrouw was altijd model geweest en ik wilde daar komaf mee maken, als vrouw kon ik toch geen andere vrouw manipuleren! […] Als je de intimiteit van vrouwelijk naakt wil oproepen, dan moet je dat zelf doen, zoiets kan je toch niet opleggen aan een model.” Lili Dujourie herdefinieert de conventies omtrent de relaties tussen model en maker, tussen wie kijkt en bekeken wordt. De titel verwijst naar een hommage aan de kunstgeschiedenis. Niet zozeer één bepaald beeld als wel de hele kunstgeschiedenis, alle beelden die in het geheugen van de kunstenares zijn blijven nazinderen. De poses die Lili Dujourie aanneemt, zijn bepaald door herinneringen aan naakten uit de traditie, in haar eigen woorden “een lichamelijke verwerking van alles wat ik in mijn leven gezien had”.