Ricardo Brey
Birdland , 2001
“Ik ben gek op het onderbrokene, de schets, het efemere, het chaotische, de tweede kans van de dingen om terug te keren naar het leven,” zei Brey ooit. Alles wat zijn pad kruist, verdient een tweede kans. Dat is de voedingsbodem van zijn werk. Brey vertrekt steeds vanuit persoonlijke interpretaties, associaties en de overtuiging dat “ieder materiaal een spirituele en creatieve waarde heeft”. Birdland (2001) maakt oude jassen tot een nest dat struisvogeleieren en een saxofoon, die de vormen van een zwaan aanneemt, draagt. De materialen dragen een gelaagdheid aan betekenissen met zich mee: Breys recente vaderschap en een combinatie van referenties aan de muziek- en natuurwereld.