GEWELD | VIOLENCE
Le monde appartient à ceux qui se lèvent tôt, 2002
In Le monde appartient à ceux qui se lèvent tôt worden werkelijkheid en (al dan niet gemanipuleerde) representatie ter discussie gesteld, zoals dat in elk werk van Barbara Visser gebeurt. Bij het bekijken van deze reeks foto’s word je als toeschouwer op het verkeerde been gezet. Je ziet een lichaam, schijnbaar levenloos uitgestrekt op het keienstrand liggen. Het is niet duidelijk wat er is gebeurd. Gaat het om een misdaad, een zelfmoord, een ongeluk? De laatste foto toont echter de ‘mise-en-scène’ van dit beeld. De haarzuivere beelden blijken volledig geënsceneerd te zijn.
De kunstenares formuleert haar vraagstelling rond echtheid, werkelijkheid en representatie als volgt: Zijn UFO’s moderne mythen? Vervangen zij het Monster van Loch Ness? (…) Wanneer is een verhaal waar? Is dat wanneer de verteller er heilig in gelooft, is dat als de luisteraar er in gelooft of als ze dat beiden doen? Of moeten gegevens tastbaar zijn en wetenschappelijk vastgesteld? Hoe representeren mensen hun ervaringen als die onverifieerbaar zijn?