Het tentoonstellingsproject Middle Gate II Het verhaal van Dimpna is een samenwerking tussen het M HKA, Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen, en cultuurcentrum de Werft in Geel. Middle Gate II is het vervolg op de tentoonstelling Middle Gate van Jan Hoet in Geel in 2013. Het concept van de tentoonstelling is nauw verweven met de legende van de heilige Dimpna, de patrones van de bezetenen en geesteszieken, en de beschermheilige tegen epilepsie en krankzinnigheid. De legende van Dimpna is sterk verbonden met de identiteit van de stad Geel, “de barmhartige stede”.

Minnette Vári

°1968
Geboren in Pretoria, ZA

Minnette Vári (°1968) leeft en werkt als blanke kunstenares in Johannesburg. Op zich is dat niet zo’n belangrijk gegeven, ware het niet dat Vári dit raciale feit vaak expliciet verwerkt in haar foto’s en video’s. In haar vroegste werk, in de eerste helft van de jaren negentig, gebruikt ze beelden van zwarte vrouwen, maar onthoofdt ze hen en plaatst er haar eigen hoofd op. Door deze handeling is Vári in staat zichzelf in een andere etniciteit en sociale gedaante te plaatsen.

Door zichzelf te midden van zwarte vrouwen te situeren, wil ze de toeschouwer ervan overtuigen dat ze geïdentificeerd wil worden met de zwarte gemeenschap en haar positieve kijk op een interraciale gemeenschap tentoonspreiden. Toch draagt deze handeling ook een verwijzing naar de Zuid-Afrikaanse geschiedenis in zich: om de plaats in te nemen van een zwarte vrouw, dient ze haar eerst te onthoofden.

De zwarte vrouwen en mannen zijn figuranten in documentaires over Zuid-Afrika, die Minnette Vári rechtstreeks van het televisiescherm opneemt. Deze beelden worden dan bewerkt tot nieuwe video’s met de kunstenares als hoofdrolspeelster. De gebruikte televisiebeelden tonen de gebeurtenissen in Zuid-Afrika vanaf 1994 en vormen een middel voor Vári om zichzelf terug te vinden in het gegeven van globale communicatie en beeldcultuur. Dit is voor haar noodzakelijk omdat onze beeldcultuur, volgens haar, gebaseerd is op het steeds interpreteren en herschrijven van de realiteit.

Sinds het einde van de jaren negentig treedt Vári doorgaans naakt op in verschillende digitaal gecreëerde scenario’s en zal ze geen andere lichamen meer gebruiken. Toch blijft ze daarnaast nog gebruik maken van beelden die ze ontleent aan de media. Ze kiest beelden die voor haar een symbolische betekenis hebben, zoals een wapenschild dat voor macht en onderdrukking staat. Daarnaast is het vrouw-zijn ook een zeer belangrijk gegeven in haar werk. Thema’s als identiteit in relatie tot uiterlijke kenmerken zijn dus onlosmakelijk verbonden met de betekenis die ze in de sociaal-politieke context van Zuid-Afrika hebben.