Hugo Roelandt
De Belgische kunstenaar Hugo Roelandt (1950-2015) is één van de pioniers van de performance kunst in België in de jaren zeventig en tachtig. Hij opereert bewust buiten de kunstmarkt en heeft oog voor maatschappelijke vragen, zo verbeeldt hij al midden jaren zeventig ‘vloeibaarheid’ van identiteit en gender op een wijze die nog altijd hoog actueel is.
Door zijn inzichten in fotografie en performance te combineren, evolueert hij naar een persoonlijke vormgeving van performance-, documentatie- en installatiekunst waarvoor hij het label ‘post performance’ bedenkt. De charismatische en energieke Roelandt werkt met vele kunstenaars samen in de loop van zijn carrière.
Hugo Roelandt schonk een deel van zijn nalatenschap aan de Koninklijke Academie van Antwerpen, waar hij les gaf aan de afdeling fotografie. In samenspraak met zijn partner Lydia Van Loock heeft de Academie besloten om het kunstenaarsarchief in zijn geheel te laten bewaren in het M HKA als een onderzoeksplatform rond de kunstenaar en de performance kunst in België.
Het beeld van Roelandt van een vloeibare en emotionele identiteit is actueler dan ooit. Het is inmiddels gemakkelijk geworden om zijn werk als interactief te benoemen, want dit is wat nu van kunst wordt verwacht. Maar eigenlijk gaat het om meer dan dat, een ecologische ambitie, een omgevingsgerichtheid, een poging om de relatie van de mens met wat hij ondergaat als een omhulsel in beweging artistiek aan te wenden.
– Bart De Baere, curator en museumdirecteur
Hugo Roelandt was kunstenaar 24/7. Elk werk ging gepaard met intense voorbereiding en reflectie. Een aimabele man en een rare kwiet. Ik mis zijn aanstekelijk lachje.
– Jo Bogaert, componist
Voor Roelandt was kunst alles behalve een object dat dient om verkocht te worden. Kunst was een manier van denken en voelen, een middel om de valse zekerheden van de mens aan het wankelen te brengen en zijn mentaliteit te veranderen.
– Marc Holthof, criticus en journalist
Niet gebonden aan de basisregels van het ‘dagelijks leven’, kon Roelandt
spelen met de verschijningsvorm van dingen en mensen, waaronder ook zichzelf.
– Antony Hudek, curator
Hugo Roelandt was een inspirerend en charismatisch talent, gedreven, fanatiek, getormenteerd. Hij was mijn allesverslindende mentor, mijn poort naar de wereld van de hedendaagse kunst. Door met hem te leven leerde ik op welke manieren een mens vrij kan zijn. Hij toonde me ook de valkuilen waar een kunstenaar aan ten onder kan gaan. Zijn welverdiende plaats is tussen de groten.
– Anne-Mie Van Kerckhoven, kunstenaar
Ik kan die dagen van vriendschap, medeplichtigheid en kunst niet vergeten.
Goede herinneringen aan Hugo en de vrienden in Brussel...
De generositeit en uitwisselingen van de jaren 70.
– Antoni Muntadas, kunstenaar
Mijn samenwerking met Hugo Roelandt mondde uit in een doorbraak van de belangstelling voor performance en installatiekunst in Vlaanderen/Belgie met als abosoluut hoogte punt het Perfrmance Art Festival te Brussel. Zijn betekenis als baanbreker onder de Belgische kunstenaars staat buiten kijf. Toen New Reform als kunstencentrum in 1978 ophield te bestaan was de doorbraak gerealiseerd.
- Roger D'Hondt, curator
Als kunstenaar verlegde Hugo Roelandt de grenzen van fotografie, performance en installatie kunst. Als leraar droeg hij bij tot de vorming van een generatie van beeldende kunstenaars en fotografen. Als mens inspireerde Hugo een heleboel mensen door ze
te betrekken bij zijn plannen en projecten. Als leraar leerde ik hem kennen als een charismatische collega aan de Antwerpse academie. Als kunsthistoricus ontdekte ik zijn veelgelaagde praktijk die aan de basis ligt van performance kunst in België. Als mens hoop ik dat dit boek bijdraagt om Hugo’s artistieke erfenis bij een breder publiek bekend te maken en levend te houden.
– Johan Pas, kunsthistoricus
Uittreksels uit Hugo Roelandt: Let’s Expand the Sky, red. Marc Holthof, Occasional Papers, Londen, 2016