Mary Ellen Solt
De Amerikaanse schrijfster en dichteres Mary Ellen Solt (1920-2007) maakt in de Verenigde Staten naam als essayist, vertaler, uitgever en docent, maar is bovenal bekend voor haar concrete poëzie waarmee ze vanaf de jaren zestig een artistieke dimensie toevoegt aan de klassieke literatuur.
Haar meest gekende gedichten − vormgegeven als bloemen − worden in 1966 samengebracht in de bundel Flowers in Concrete. Ze geldt als een van de voortrekkers van de concrete en visuele poëzie die dan wereldwijd de aandacht trekt. Haar werk wordt ook tentoongesteld op de Biënnale van Venetië, een duidelijke erkenning van het geschreven woord als visuele kunstvorm. Met haar brede, internationale blik tracht ze auteurs uit verschillende landen en continenten te verenigen, wat resulteert in het boek Concrete Poetry - A World View uit 1968, dat gedichten en manifesto’s bevat die het nieuwe medium van de “materiele poëzie” uitvoerig belichten.
De rode draad doorheen het talige experiment van de concrete poëzie is de literaire betrachting om het ritme van de taal te laten samenvallen met de visuele dimensie van het schrijven en tekenen. Deze nieuwe soort literatuur richt zich niet in de eerste plaats op de inhoud of de boodschap van de auteur, maar op de manier waarop de tekst zich aandient. Het gaat om taal die verrast door de vorm, door de plaatsing van de letters, door weglatingen of herhalingen, en door het inspelen op de opmerkzaamheid van de lezer die geprikkeld wordt om zelf associaties te zien en verbanden te leggen.