Nadia Naveau
Nadia Naveau: speelse verwarring
Nadia Naveau studeert beeldhouwkunst aan de Koninklijke Academie van Antwerpen en volgt een opleiding aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Antwerpen. Sinds 2006 doceert ze beeldhouwkunst aan de Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. Het geheel van haar beeldend oeuvre kan gezien worden als een geboetseerde sprookjeswereld die bevolkt wordt door de meest uiteenlopende gedaanten en constructies, gaande van strip- en farwest-figuren tot uitheemse maskers of kunsthistorische reconstructies. Steeds herkenbaar maar ook altijd afwijkend. De meest opvallende eigenschap van haar beeldend oeuvre is het associatieve karakter ervan. Al haar sculpturen, hoe groot of hoe klein ook, zijn met de hand vervaardigde fantasieën uit klei. Zo boetseert de kunstenares al jarenlang haar eigen wereld als een spelend meisje dat zich omgeven weet door allerlei spulletjes en prulletjes die ze samenbrengt tot een imaginair geheel.
Naveau experimenteert in haar oeuvre met vormen, materialen en kleurgebruik. Voor haar sculpturen put ze inspiratie uit verschillende contexten die ze samenkneedt tot een vreemde, eigenzinnige verbeelding. Ze verenigt naadloos vormen en iconografie uit de oudheid met die van onze hedendaagse maatschappij. Elk beeld heeft zijn eigen verhaal. Naveau verkent de grenzen tussen het figuratieve en het abstracte, het barokke en het gestileerde. De eclectische beelden bestaan uit verschillende vormen of elementen, samengesteld tot één beeld of gecombineerd in een installatie.
De tactiele handeling van het boetseren leidt tot intuïtieve associaties waarbij het toeval even belangrijk is als de inspiratie. In die optiek kunnen de sculpturen van Naveau gezien worden als driedimensionale collages. Ze bestaan steeds uit verschillende dimensies en mogelijke verwijzingen of verklaringen. De referenties zijn moeilijk af te bakenen; ze is gefascineerd door zowel Disney-figuren als klassieke sculpturen en monumenten. De herkenbare en vertrouwde beelden worden evenwel vervormd, gestileerd en intuïtief gekneed. Elk van de sculpturen getuigt van een zoeken naar vernieuwing, maar evenzeer van een plezier en onbezonnenheid van het boetseren. De beelden zijn tegelijk uitbundig en verstild, klassiek maar ook hedendaags. Ze realiseert haar beelden en installaties in de meest uiteenlopende materialen: gips, keramiek, polyester, beton of plasticine. “Ik vind het belangrijk dat een beeld vervreemding oproept. Ik hou van beelden die mij aantrekken, maar waarbij ik op het eerste gezicht niet weet wat ik ermee moet aanvangen, wat de bedoeling ervan is. Een goed beeld proef je, het heeft iets smakelijks, …”
HW