René Magritte
René Magrittes oeuvre is doorspekt met het thema van ‘la condition humaine’. In de jaren 1930 produceerde hij overigens twee schilderijen onder deze titel. Op beide doeken beeldde hij een ‘schilderij binnen een schilderij’ af: een dualiteit tussen enerzijds het geschilderde beeld en anderzijds de werkelijkheid, terwijl beide lijken samen te vallen. Hiermee trachtte hij gestalte te geven aan het grote vraagstuk van het ‘werkelijkheidsbesef’: de mens kent een zelfbewustzijn, en toch vormt hij hier geen vertegenwoordiging van. Tijd en ruimte markeren bij Magritte de afstand tussen beeld en werkelijkheid, maar tegelijk ook tussen het reële en het fictieve. Zo zijn Magrittes landschappen in feite luchtspiegelingen, terwijl de kijker de realiteit erin gelooft en aanvaardt – hij bevindt zich dus veel verder af van de werkelijkheid dan hij zelf meent.