Lili Dujourie
Lili Dujourie (° 1941) studeert schilderkunst en beeldhouwen aan de Académie Royale des Beaux-Arts in Brussel, maar behaalt geen diploma. Sinds de late jaren zestig is Dujourie zowel een solitaire als centrale figuur in de Belgische kunst. Haar werk is rijk aan variatie – aan materialen en technieken, aan verwijzingen naar verschillende periodes in de kunstgeschiedenis – maar ook opmerkelijk consistent in de nadruk dat het legt op de emotionele en cerebrale precisie die eigen is aan beeldende kunst.
In de jaren zestig en vroege jaren zeventig is het werk van Dujourie vooral geënt op hedendaagse Amerikaanse (abstracte, minimal, conceptuele) kunst, op dat moment de dominante kracht in de kunstwereld, en vormt het een kritische reflectie daarop.
De 17 video's die Dujourie in de periode tussen 1972 en 1981 maakt, vormen een ander sleutelmoment in haar oeuvre. De reeks begint met de vijf versies van Hommage à… uit 1972 waarmee Dujourie zich opwerpt als voorstander van zowel een feministische vraagstelling, als een vrouwelijke esthetiek. In de jaren zeventig werkt ze ook met collages: soms gebruikte ze afbeeldingen uit tijdschriften, soms gescheurde stukjes gekleurd papier.
Vanaf de vroege jaren tachtig werkt Dujourie met een opeenvolging van verschillende en soms erg veeleisende materialen: fluweel, marmer, lood, gips, keramiek, staal, papier-maché, enz. De Vlaamse Primitieven van de vijftiende eeuw en de barokke schilders uit de zeventiende eeuw vormden een belangrijke inspiratiebron voor haar 'muursculpturen', zorgvuldig opgebouwde cascades van fluwelen gordijnen in felle kleuren.